Filmy piwnica

Gdzie najlepiej odbyć ostatnią podróż swojego życia? Do jakiegoś egzotycznego kraju czy w przeszłość? Starzejący się malarz, główny bohater Dwunożności, niby wybiera to drugie, zdziwi się jednak, jak blisko jego przeszłości do egzotycznej, nieznanej krainy. Wychowany w sierocińcu bohater sprowadza się z rodziną do domu, w którym jego ojciec, zmarły w niewyjaśnionych okolicznościach, spędził ostatnie dni. Znalezione na strychu pudło z taśmami filmowymi, szkicami i fotografiami okazuje się istną puszką Pandory. Wylatują z niego demony przeszłości, grzeszki ojcowskiego sumienia i nieokiełznane eksperymenty. Fascynują one syna tak mocno, że świadomie staje się on kontynuatorem prac ojca, a nieświadomie - ofiarą rozpoczętego przez niego dzieła.

Młody człowiek (Philippe Volter), badacz starożytnych języków, zaczyna otrzymywać dziwne komunikaty radiowe w języku Gaelic. W tych wiadomościach proszą go o wykonanie dziwnych działań. Czy to halucynacje, czy jest zabawką okultyzmu? W końcu zrozumie, że jest tylko pionkiem w międzygalaktycznej grze, a los Ziemi zależy od niego.

Wakacje w Brandenburgii właśnie się zaczęły, ale Lea nie chce jechać na obóz z koleżankami, z którymi do tej pory wyjeżdżała. Ostatnio spostrzegła, że ich zachowanie również wobec niej się zmieniło. Jedzie więc rowerem do Marka, starego muzyka, który mieszka na zniszczonej farmie i jest sympatyczny. Pewnego popołudnia Lea jeździ rowerem po okolicy i zauważa pięciu chłopców przerzucających beczkę po oleju przez płot fabryki. Bardzo ją to zaciekawia, więc zaczyna ich śledzić. Odkrywa, że zbudowali na drzewie chatkę, do której tylko chłopcy mają wstęp. Lea chce się stać członkiem „gangu”, więc podejmie „najtrudniejsze wyzwanie”.

W 1994 roku w norweskim Lillehammer odbyły się Igrzyska Zimowe. W czasie trwania imprezy największym powodzeniem wśród odwiedzających olimpijską wioskę cieszył się Lillehammer Grill prowadzony przez rodzinę irańskich emigrantów, gdzie serwowano pierwszy w mieście kebab. Dziś Dariush, syn właściciela kultowego baru, wzorem swojego wielkiego imiennika – Króla Dariusza, założyciela potężnego Persepolis – urządza w piwnicy swojego domu pokój przypominający mu o perskim dziedzictwie, wspominając z megalomanią dawne chwile chwały.