Filmy nowy jork, wywiad, dziennikarz

Program to amerykańskie show telewizyjne składające się z kilku skeczy w wykonaniu stale współpracującej grupy komików, jednego gościa - znanej osoby ze świata showbiznesu oraz zaproszona grupa muzyczna.

W 1999 w trakcie strzelaniny w Columbine High School w USA zginęło 15 osób. Czy musiało dojść do tragedii? Skąd fascynacja bronią, której ofiarami są sami Amerykanie? Czy odpowiedź o przyczyny nasilania się przemocy leży w łatwym dostępie do broni? Czy winni są politycy? Czy za ich działaniami stoi lobby związane z przemysłem zbrojeniowym?

Seks a kryzys kredytowy w interpretacji jednego z największych współczesnych filmowców. Film Stevena Soderbergha jest surowy, szybki i znakomicie oddaje istotę naszych czasów. Główną rolę gra gwiazda filmów porno, Sasha Grey, której, dotychczas zasobni, klienci stanęli oko w oko z niepewną przyszłością. Mistrz reżyserii pozwala widzom wejść w życie kobiety, która oferuje klientom prawdziwą „randkę z ich własną dziewczyną” na najwyższym poziomie, a nie tylko zwykły płatny numerek. Film staje się nie tylko studium jej związków, lecz także różnorodnych transakcji - komercyjnych, seksualnych, emocjonalnych i innych – realizowanych w codziennym życiu. Film zrealizowano za pomocą najnowszej technologii cyfrowej, która umożliwiła szybką realizację zdjęć przy niewielkim zespole.

Film oparty jest na prawdziwej historii przyjaźni Freda Rogersa i dziennikarza Toma Junoda. Kiedy znużony życiem dziennikarz (Matthew Rhys) poznaje Freda Rogersa, powoli porzuca swój sceptycyzm, ucząc się empatii, uprzejmości i przyzwoitości od najbardziej lubianego w Ameryce sąsiada.

Jean-Michel Basquiat stał się jednym z najbardziej rozchwytywanych, kontrowersyjnych i głośnych artystów na świecie. Jego wystawy zapowiadano jako wielkie wydarzenia nowojorskiego sezonu artystycznego, jego obrazy kupowali najwięksi kolekcjonerzy i najsłynniejsze muzea. Każdy aspekt jego życia był tematem mediów. Gdy zmarł w 1988 r., miał 27 lat. [opis dystrybutora]

Pod koniec dwudziestego wieku telewizja to potęga. Mało kto na początku rozwoju tego medium zdawał sobie sprawę z możliwości manipulacji telewizyjnych. Jeden z pierwszych amerykańskich teleturniej telewizyjnych nazwany został "21" od ilości punktów, które musieli zdobyć zawodnicy, co wieczór gromadził przed telewizorami miliony telewidzów. Ze względów technicznych show odbywał się na żywo, a specjalne zabezpieczenia uniemożliwiały jakąkolwiek ingerencję w jego uczciwość. Stawka gry była jak na owe czasy niezwykle wysoka, podobnie jak zyski z programu, które trafiały do kieszeni jego twórców oraz do emitującej stacji telewizyjnej. Szybko pojawiły się próby "sztucznego" podniesienia atrakcyjności programów przez ich reżyserowanie. Wszystko udawało się utrzymać w tajemnicy do momentu, gdy jeden graczy poczuł się oszukany.