Filmy ludobójstwo, druga wojna światowa, holokaust

To wstrząsająca opowieść o domowej idylli w cieniu krematoriów, czyli życiu rodzinnym komendanta Auschwitz, Rudolfa Hössa.

Biografia Władysława Szpilmana, wybitnego polskiego pianisty żydowskiego pochodzenia, który przeżył piekło wojny.

W 1942 roku w Wannsee doszło do sekretnego spotkania przywódców faszystowskich Niemiec. W jego efekcie został ustalony oficjalny program rozwiązania "kwestii żydowskiej" - plany totalnej eksterminacji Żydów. Zima 1942 r., rezydencja Wannsee pod Berlinem. Szef IV wydziału gestapo - Adolf Eichmann, kieruje ostatnimi przygotowaniami do mającego się tu odbyć tajnego spotkania. Na stołach wykwintne jedzenie, eleganckie trunki, wytworna zastawa. Po kolei zjeżdżają się zaproszeni goście: 14 wysokich rangą oficerów, urzędników i esesmanów III Rzeszy. Jako ostatni przybywa generał SS Reinhard Heydrich - to właśnie ten człowiek przedstawi uczestnikom spotkania najbardziej przerażający plan w dziejach świata - plan całkowitej eksterminacji europejskich Żydów.

Pewnego dnia roku 1941, do swojego Szetla (żydowskie miasteczko w Europie Wschodniej) przybiega Szlomo, miejscowy szaleniec, przynosząc złe wieści: Niemcy mordują i wywożą w nieznane wszystkich Żydów mieszkających w sąsiednich wioskach. Wkrótce ich Szetl prawdopodobnie podzieli los sąsiednich osad. Jeszcze tej samej nocy Rabin zwołuje Radę, aby znaleźć sposób na ocalenie mieszkańców miasteczka. .

27 stycznia 1945 roku, w dniu wyzwolenia obozu w Oświęcimiu, dla bohaterów opowieści - grupy Włochów, rozpoczyna się nowy okres w życiu - powrót do domu, a zarazem żmudny proces uczenia się na nowo normalnej rzeczywistości. Primo Levi - chemik z Turynu - ma przed sobą najdłuższą drogę; jego tułaczka trwa niemal rok. Pokonując kolejne etapy wędrówki uczy się sztuki przetrwania: zarabia pieniądze handlując z rosyjskimi żołnierzami; zdobywa całkowicie nowe dlań doświadczenia. Droga bohaterów wiedzie przez Polskę, Ukrainę i Związek Radziecki. Ich oczami oglądamy świat, który próbuje otrząsnąć się ze skutków wojny. Dla Primo roczna niemal tułaczka jest w istocie czasem bolesną, przede wszystkim jednak oczyszczającą wędrówką w głąb samego siebie, odkrywaniem najskrytszych pokładów świadomości i podświadomości. Jej ostatnim etapem jest próba opisania doznanych doświadczeń również w imieniu tych, których pochłonęła wojna.