Filmy przyjaźń, ślub, film czarno-biały

Dybuk to zmora, duch w folklorze żydowskim. Dusza zmarłego, która nie może zaznać spoczynku z powodu popełnionych grzechów, szuka osoby żyjącej, aby wtargnąć w jej ciało. Fabuła filmu zaczerpnięta została ze sztuki scenicznej Szymona An-skiego, który w swej pracy wykorzystał ludowe wierzenia. Nissen i Sender są przyjaciółmi i gdy rodzą im się dzieci (Lea i Chonen), przyrzekają sobie, że w przyszłości połączy je węzeł małżeński. Mijają lata, Sender gromadzi coraz większy majątek, natomiast Nissen tonie w rzece. Dzieci starych przyjaciół pokochały się mimo braku ingerencji rodziców. Ojciec dziewczyny ma jednak inne plany, chce dla niej bogatego męża. Szukając jakiegoś rozwiązania, Chonen wzywa na pomoc Boga, a gdy nic się dzieje, prosi o pomoc czarta i pada martwy. Nawet w zaświatach nie odnajduje spokoju, wciąż chcąc odzyskać ukochaną.

Z głębokiej prowincji przyjeżdża do Warszawy siedemnastoletnia Krysia. Jest osamotniona po śmierci matki i liczy na pomoc dalekiej rodziny. Gdy ta zawodzi, „smarkulą” zaopiekuje się para przyjaciół: taksówkarz Florek i lekarz Bogdan. Każdy na swój sposób zajmuje się edukacją Krysi. Florek zapoznaje ją z tajnikami zawodu kierowcy, Bogdan pomaga przygotować się do matury. W niedługim czasie sympatyczną dziewczyną zainteresuje się jeszcze jeden mężczyzna, młody oficer marynarki – Jurek. Ulegając prośbom zakochanego marynarza, Krysia zgadza się na małżeństwo.

Trzynastoodcinkowy serial telewizyjny, którego scenariusz opiera się na trzeciej części „Trylogii” Henryka Sienkiewicza. Wyreżyserowany przez Pawła Komorowskiego serial różni się nieco obsadą niektórych ról w stosunku do powstałej w tym samym roku produkcji Jerzego Hoffmana pt. Pan Wołodyjowski. I tak w roli stolnikowej Makowieckiej zobaczymy Barbarę Krafftównę (zamiast Hanki Bielickiej), Ludwika Benoita w roli Luśni (miast Gustawa Lutkiewicza) i przede wszystkim Andrzeja Łapickiego grającego Hasslinga-Ketlinga of Elgin (u Hoffmana rolę tę powierzono Janowi Nowickiemu). Pułkownika Michała Wołodyjowskiego poznajemy w chwili, gdy po śmierci ukochanej zaszywa się on w klasztorze, gdzie planuje na medytacjach spędzić resztę życia. Ale Rzeczypospolita potrzebuje swojej „pierwszej szabli”, wierni przyjaciele, Ketling i Zagłoba postanawiają go stamtąd wydostać. Jak twierdzi sam hetman Sobieski, „bardziej Ojczyźnie jego szabla niż jego modły potrzebne”. Po przekonaniu „małego rycerza” do swoich racji hetman wysyła go do stanicy na kresach Rzeczypospolitej, zbliża się bowiem od strony dzikich pól turecka nawałnica…

O rękę milionera walczą dwie przyjaciółki.